• احیاء و مراقبت های اولیه شکستگی

• مراقبت از استخوان تا وقتی که جوش بخورد

احیاء و مراقبت های اولیه شکستگی

اقداماتی که در این مرحله انجام میشوند صرفا برای زنده نگه داشتن بیمار است. پس از اینکه پزشک معالج مطمئن میشود خطری حیات بیمارش را تهدید نمیکند ابتدا اقداماتی در جهت  تشخیص شکستگی انجام میشود و پس از تشخیص نوع شکستگی، به بیمار داروهایی تجویز میشود تا درد وی کاهش یابد. اندام شکسته شده بالا نگه داشته میشود تا تورم آن کم شود و همچنین از افزایش سریع تورم در ساعات آینده جلوگیری شود. برای بیحرکت کردن موقت اندام تا موقعی که درمان قطعی شروع شود اندام در یک آتل  گذاشته میشود.

اگر شکستگی بیمار بصورت شکستگی باز است ( شکستگی باز به شکستگی میگویند که همراه با زخمی شدن پوست روی محل شکستگی است و زخم به استخوان شکسته شده راه دارد) به بیمار داروهای آنتی بیوتیک داده میشود تا احتمال عفونت آینده در محل شکستگی کاهش یابد. همچنین ممکن است لازم شود پزشک معالج در اطاق عمل، زخم محل شکستگی را درمان کند. بافت های از بین رفته را خارج کرده و آلودگی هایی را که از بیرون وارد محل شکستگی شده اند از زخم خارج کند.

مراقبت از استخوان از زمان شکستگی تا جوش خوردن

بعد از جااندازی استخوان، پزشک معالج قطعات شکسته شده را برای مدتی که ممکن است از چند هفته تا چند ماه ادامه یابد بیحرکت نگه میدارد تا به یکدیگر بچسبند یا به اصطلاح جوش بخورند. این بیحرکت کردن به روش های گوناگونی مانند بانداژ، استفاده از آتل یا گچ، عمل جراحی و استفاده از پیچ، پلاک، پین، نیل، اکسترنال فیکساتور یا روش های دیگر انجام میشود. اگر استخوان یک اندام جوش بخورد ولی مفاصل آن اندام خشک شوند و حرکت نکنند درمان موفقی برای بیمار انجام نشده است.

بعد از شکستگی به علت چسبیدن بافت ها به یکدیگر  دامنه حرکتی مفاصل بسرعت کاهش پیدا کرده و قدرت عضلات اندام کم میشود و این دو مشکل بر روی کارکرد اندام تاثیر مهمی دارند. بنابراین پزشک معالج در زمان خاصی پس از شروع درمان، که در مورد هر شکستگی متفاوت است تحت نظر فیزیوتراپ آموزش هایی به بیمار میدهد که با استفاده از آنها بیمار باید نرمش های خاصی را شروع کند. هدف از انجام این نرمش ها بدست آوردن دامنه حرکتی مناسب در تمام مفاصل اندام صدمه دیده و تقویت عضلات اندام است.

منبع:ایران ارتوپد