تعدادی از 
بیماریهایی که سیستم ایمنی را درگیر می نمایند ،
می توانند خانمها را در دوران باروری 
تحت تاثیر قرار دهند مثل بیماری آرتریت روماتوئید ،لوپوس 
،میاستنی و همچنین ام اس .
اغلب این بیماریها در 
دوران بارداری به حالت خاموش و یا در مرحله فروکش می باشند ولی از آنجا که بارداری 
بدلایل مختلف سیستم ایمنی را تحت تاثیر قرار می دهد،پیگیری این 
بیماریها در این مرحله اساسی و لازم است . 
خوشبختانه در طی دوره 
بارداری سیستم ایمنی بدن موادی را تولید می کند که اثر حفاظتی به روی سلولهای 
عصبی دارد و بطور اختصاصی مراحل آخر بارداری ، سه ماه سوم ، نقش قابل توجه 
تری دارد . بطور خلاصه تمام مطالعات ثابت کرده اند که میزان عود در طی حاملگی بخصوص 
در سه ماهه آخر کاهش می یابد و پس ازآن ریسک عود در طی دوره پس از زایمان ، بخصوص 
سه ماه پس از آن  افزایش می یابد.
در بررسی های 
دراز مدت ، بنظر نمی رسد که حاملگی در مسیر طولانی مدت بیماری ام اس 
اثر قابل توجهی داشته باشد . تحقیقات نشان داده که هورمون استروژن نقش تعدیل کننده 
روی سیستم ایمنی ترشح هورمون پرولاکتین (تولید کننده شیر)  نقش تحریک کننده آن را 
دارد، ازآنجا که تولید استروژن در اواخر حاملگی بیشتر است ،اثر تعدیل کننده آن بر 
بیماری  ام اس در این دوره مشخص تر می باشد ،عکس افزایش ترشح پرولاکتین در دوره پس 
از زایمان می تواند توجیه کننده زمان عود بیماری دراین دوره باشد. میزان عودReplas 
Rate  سالانه در طی حاملگی  
معمولاً خیلی خفیف هستند برخلاف عودهای پس از زایمان . ولی خوشبختانه در بررسی های 
انجام شده ،ناتوانائیهای عصبی به دنبال حاملگی افزایش نیافته است همچنین در بررسی 
برروی ام آرآی دوره ای در خانمهای مبتلا به ام اس که باردار شده اند ، کاهش علائم ام 
آر آی ( شامل ضایعات جدید و ضایعات در حال بزرگ شدن ) دیده شده است .  
 
 
کنترل بیماری 
در حاملگی
   
سه مسئله در بارداری 
بیماران مبتلا به ام اس بایستی مورد توجه قرار گیرد . 
 
اول زوجی که 
تمایل به بچه دار شدن دارند بایستی در مورد اثرات بیماری ام اس برحاملگی و برعکس،
مورد مشاوره پزشک قرار گیرند .
 
دوم مسئله اضطراب و 
الدین از انتقال بیماری به نوزاد و شانس کودک برای دریافت ام اس است. نکته مهم این 
است که در حال حاضر هیچگونه تست پریناتال یا تست مایع آمنیوتیک برای ام اس وجود 
ندارد . نقش استعداد ژنتیک در مورد بیماری ام اس کاملاً شناخته شده است. شیوع ام اس 
فامیلی در حدود ۱۰-۱۵ درصد برآورد می شود چنانچه یکی از والدین دچار ام اس باشد 
ریسک کودک در گرفتن ام اس حدود ۳-۵ درصد است در مقایسه با جامعه عمومی که حدود ۵/. 
است. البته فرم انتقال ژنتیکی مشخصی مثل ( اتوزم غالب و مغلوب ) در آن قابل تشخیص 
نیست . 
 
 
همچنین در مورد 
نوزادان ، اختلافی از نظر تولد نوزادان با وزن پائین ، اختلالات مادرزادی و یا 
افزایش مرگ نوزادی ( Still Brith 
) وجود نداشته است .
 
از طرفی خانم هایی که 
ناتوانی نورولوژیک ( عصبی ) بیشتری دارند و یا بیماری آنها در سیر حاملگی فعال می 
شوند ، نیازمند مراقبتهای خاص و توجه خاص متخصصین مغز و اعصاب و زنان و زایمان 
هستند. بخصوص ناتوانایی های حرکتی و افزایش خستگی ممکن است باعث اشکال در زایمان 
شده و این بیماران نیازمند زایمانهای تسهیل شده بشوند . ولی بطور کلی خانمهای دچار 
بیماری ام اس در گروه حاملگی های پر خطر ( بدلیل بیماری ام اس ) نیستند ولی بایستی 
در طی حاملگی از نظر بروز اختلالات نورولوژیک مورد توجه باشند. 
 
 
مراقبتهای 
بارداری Obstetrical Care
 
مراقبتهای پرستاری 
دوران بارداری در بیماران ام اس تفاوت چندانی با خانمهای بدون ام اس ندارد . گاهی 
این بیماران علائم روده و مثانه ای را در طی حاملگی بیشتر تجربه می کنند و بدین علت 
نیازمند مراقبت از نظر عفونتهای ادراری هستند.
در بررسی های وسیع 
مشخص گردیده که خانمهای مبتلا به ام اس مشکلات دوران بارداری بیشتری نسبت به سایر 
خانمها ندارند.  
البته ریسک کم خونی ، 
در این مطالعات گوشزد شده است .
منبع: انجمن ام اس ایران