علل آسیب طناب نخاعی(Spinal Cord Injury)

علل آسیب طناب نخاعی

 

آسیب های نخاعی به دو علت ایجاد می شوند که عبارتنداز:

۱-تروماتیک(ضربه ای):

آسیب های ناشی از ضربه ۷۰ درصد ضایعات را تشکیل می دهند.

۲-غیرتروماتیک(غیرضربه ای):

نوع غیرضربه ای عامل حدود ۳۰ درصد آسیب های نخاعی می باشند.

در نوع تروماتیک ضربات وارده به ستون فقرات بیشتر به علت آسیب عروقی یا شکستگی, دررفتگی مهره و یا ترکیبی از این دو (شکستگی-دررفتگی) می توانند منجر به آسیب نخاع نیز گردند.
 

از جمله عوامل تروماتیک که باعث آسیب نخاعی می گردد می توان به مواردی چون چپ شدن اتومبیل, افتادن از بلندی, تصادف با موتور سیکلت, زلزله, فعالیت های ورزشی خشن, ضربات چاقو, زخم های ناشی از اصابت گلوله و... اشاره کرد.

عوامل غیرتروماتیک(غیرضربه ای) که زمینه آسیب نخاعی را فراهم می کند, بیشتر در ارتباط با یک بیماری یا اختلالات عروقی مطرح می گردد. ترومبوز, آمبولی, ناهنجاری های شریانی-وریدی و خونریزی ناشی از اختلال عروقی می تواند باعث آسیب طناب نخاعی گردد.

تومورها, عوامل عفونی, آرتروزهای شدید ناحیه ستون فقرات, فتق دیسک بین مهره ای, تنگی کانال نخاعی(مثلا به علت اسپوندیلولیستزیس یا لیز خوردن مهره ای بر روی مهره ای دیگر) بیماری سیفلیس, میلیت عرضی, پولیومیلیت(فلج اطفال), سیرنگومیلی, اسپاینابی فیدا, ام اس(بیماری مالتیپل اسکلروزیس) و آمیوتروفیک لترال اسکلروزیس(ALS) و.. هم می توانند باعث آسیب نخاع گردند که جزو عوامل غیرتروماتیک محسوب می شوند.

گاها و به ندرت به هنگام جراحی های خاص, تزریق نخاعی, تابش و انجام واکسیناسیون نیز در بروز آسیب نخاعی نقش دارند.

 

منبع: ابراهیم برزکار

اعصاب نخاعی

اعصاب نخاعی

اعصاب نخاعی به تعداد 31 جفت به صورت قرینه از دو طرف نخاع خارج می شوند و همگی مختلط هستند. این اعصاب پیام های آوران را از راه ریشه های پشتی به نخاع می آورند و پیام های وابران را از راه ریشه های شکمی به اندام های می رسانند.

 نامگذاری اعصاب نخاعی براساس ناحیه ای از ستون مهره ها است که از آن خارج می شوند. از این اعصاب هشت جفت گردنی ، دوازده جفت پشتی ، پنج جفت کمری ، پنج جفت خاجی و یک جفت دنبالچه ای خوانده می شوند. جفت اول اعصاب گردنی از بین استخوان های پس سری و مهره اطلس بیرون می آیند و سایر اعصاب نخاعی از سوراخ های بین مهره ها خارج می شوند. 

هر عصب نخاعی پس از خروج از ستون مهره ها به چند شاخه تقسیم می شود. تعدادی از این شاخه ها اعصاب نواحی پشتی ، کناری ، و شکمی نواحی مربوط به خود را می سازند و دو شاخه دیگر به نام های رابط های سفید و خاکستری نخاع را به عقده یا گره سمپاتیک مربوط می کنند.

 اعصاب فرنیک که به دیافراگم می روند و تحریک آنها در ایجاد حرکات تنفس نقش اصلی را دارد از تارهای زوج چهارم و تعداد کمی از تارهای زوج های سوم و پنجم اعصاب گردنی ساخته شده اند. به همین جهت آسیب دیدن اعصاب و آسیب دیدن بخشی از نخاع که این اعصاب از آن خارج می شوند باعث خفگی و مرگ می شود.

منبع: وبلاگ دکتر حیدریان