بیماری ازگود اشلاتر

 

بیماری ازگود اشلاتر (به انگلیسی: Osgood-Schlatter disease) یک بیماری مربوط به استخوان‌سازی بیش‌ازحد طبیعی در ناحیه برجستگی استخوان درشت نی است. معمولا بیماران از درد ناحیه مربوطه شاکی هستند(تصویر زیر).
 

 

 

بیماری ازگود اشلاتر در پسران و دختران یازده تا پانزده سال اتفاق می افتد. بیماری در پسران شیوع بیشتری نسبت به دخترها دارد. این بیماری با سطح فعالیت های فرد ارتباط دارد. در ورزشکاران شیوع بیماری به علت بالا بودن میزان فعالیت فرد بیشتر از افراد غیر ورزشکار است.


مکانیسم آسیب
 

علت بیماری به طور دقیق مشخص نیست اما می تواند در ارتباط با رشد سریع استخوان و ضربات باشد.در اکثر موارد مرحله ای از رشد سریع استخوانی پیش از شروع بیماری وجود دارد.

با توجه به اینکه تاندون عضله چهارسر ران که تاندون پاتلار نامیده می شود به برجستگی استخوان درشت نی اتصال می یابد کشش های تاندون پاتلار(مثلا به علت انقباض های شدید عضلات چهارسر)به ویژه در قسمت انتهایی آن به برجستگی درشت نی انتقال می یابد و باعث افزایش استخوان سازی در این نواحی می شود.استخوان سازی می تواند در قسمت پشت تاندون پاتلار نیز ایجاد گردد.

علایم و نشانه ها

 

-وجود درد در قسمت جلوی زانو

-برجستگی بیشتر از حد معمول در ناحیه برجستگی استخوان درشت نی

-حساسیت به لمس در ناحیه برجستگی استخوان درشت نی

-درد با فعالیت تشدید و با استراحت کاهش می یابد.

-انقباض مقاومتی عضله چهار سر باعث تشدید درد می گردد.

-افزایش درد به هنگام چهار زانو یا دو زانو نشستن و فعالیت هایی چون دویدن و پریدن.

-ضعف و آتروفی عضله چهار سرران در مراحل پیشرفته وجود دارد.

-رادیوگرافی برجسته شدن و گاها قطعه قطعه شدن برجستگی درشت نی را نشان می دهد.

 درمان

در بسیاری از موارد بیماری به طور خود به خود بهبود می یابد.درمان در گذشته شامل گچ گیری و یا آتل گیری بود ولی امروزه به دلیل عوارض بی حرکتی کامل به ویژه در ورزشکاران کنار گذاشته شده است.

درمان شامل موارد زیر است:

-کاهش سطح فعالیت ها به ویژه در زمان هایی که درد شدید است.

-کنترل فعالیت های روزمره جهت جلوگیری از فشار به ناحیه برجستگی استخوان درشت نی.

-پرهیزاز وضعیت های دردناک

-استفاده از یخ در مراحل حاد

-تمرینات کششی مناسب تحت نظارت متخصص ارتوپد و فیزیوتراپیست

-استفاده از وسایل محافظت کننده جهت جلوگیری از فشار به ناحیه برجستگی درشت نی

-استفاده از داروهای ضد التهابی تحت نظارت متخصص ارتوپد

-انجام جراحی که بیشتر در موارد کندگی برجستگی استخوان درشت نی مطرح است.

منبع: ابراهیم برزکار

اندازه‌گیری تراکم استخوان

---

سنجش تراکم استخوان یا دانسیتومتری استخوان نام روشی است که با استفاده از آن می توان سفتی و سختی و درجه محکم بودن استخوان های بدن را تعیین کرد. 

---

  

اندازه‌گیری تراکم استخوان یکی از راه‌های سنجش سلامتی است. در سال‌های اخیر با ورود دستگاه‌های سنجش تراکم استخوان، تمایل فزاینده‌ای در میان پزشکان و در پی آن بیماران برای انجام این آزمایش و بررسی احتمال پوکی استخوان به وجود آمده است.

 

متاسفانه مثل بسیاری دیگر از روش های بررسی جدید با توجه به مدرن بودن این نوع عکسبرداری، برخی تصور می کنند معجزه می کند و تمایل زیادی برای انجام آن دارند، اما واقعیت این است که با وجود کمکی که اندازه گیری تراکم استخوان به تشخیص پوکی استخوان می کند، گاهی این آزمایش بی علت درخواست می شود و هزینه های اضافی بر جامعه تحمیل می شود.

 

تراکم استخوان چیست؟

از ابتدای تشکیل جنین به تدریج کلسیم در استخوان ها رسوب می کند و در زمان رسیدن به سن بلوغ و جوانی در بیست سالگی، استخوان ها کاملا متراکم می شوند.

 

درمان پوکی استخوان زمانی انجام می شود که آزمایش سنجش تراکم استخوان نشان دهنده پوکی استخوان باشد

 

چه زمانی تراکم استخوان را باید اندازه بگیریم؟

 

سنجش تراکم استخوان بیشتر در کسانی استفاده می شود که در معرض خطر ابتلا به استئوپروز یا پوکی استخوان هستند.

 

از آن جا که در خانم ها پس از یائسگی تراکم استخوان کم می شود و پس از شصت و پنج سالگی احتمال شکستگی به دلیل پوکی استخوان وجود دارد، در خانم های 65 سال و بالاتر بهتر است تراکم استخوان سنجش شود.

 

از موارد دیگری که این آزمایش توصیه می شود، شامل خانم هایی است که خیلی زود یائسه شده اند و کسانی که کورتون به مدت طولانی استفاده کرده اند.

 

در مواردی که استخوان ها با ضربه کوچکی شکسته شوند، مثلا وقتی با یک زمین خوردن ساده استخوان لگن می شکند، باید به پوکی استخوان شک و تراکم استخوان را اندازه گیری کرد.

 

پوکی استخوان در ابتدا هیچ علامتی ندارد، ولی می تواند موجب افزایش خطر شکستگی استخوان شود.

 

پس در موارد زیر توصیه می شود که از سنجش تراکم استخوان استفاده شود:

- بروز شکستگی استخوان بعد از یک ضربه خفیف

- ایجاد قوز در کمر به علت شکستگی های مکرر مهره

- مصرف کورتون به مدت طولانی ( مصرف این دارو موجب پوکی استخوان می شود)

- بروز یائسگی زودرس در سنین کمتر از 45 سال

- آمنوره یا قطع پریود های قاعدگی قبل از یائسگی به مدت بیش از یک سال

- وجود بیماری های همراه با پوکی استخوان مانند روماتیسم مفصلی و یا بیماری سلیاک

- سابقه وجود شکستگی لگن در خانواده مادری

- کم بودن شدید وزن به صورتی که BMI کمتر از 19 باشد.

منبع: تبیان