علت درد دنبالچه چیست

علت بسیاری از دردهای دنبالچه نامعلوم است. بندرت ممکن است این درد به علت ضربه ( مانند زمین خوردن یا زایمان)، تحرک زیاد دنبالچه بوده و در موارد نادر عفونت،  توموریا  شکستگی علت آن باشد. شیوع درد دنبالچه در زنان پنج برابر مردان است که به علت تفاوت شکل  استخوان بندی لگنبین زنان و مردان میباشد.

 

    

دنبالچه ناپایدار و یا در رفته

      
      جابجایی دنبالچه در تصویر سمت
               راست دیده میشود

این شایع ترین علت درد دنبالچه بوده و نیمی از موارد را تشکیل میدهد. در این بیماران دنبالچه نسبت به استخوان بالای آن یعنی استخوان خاجی یا ساکروم حرکت زیادی دارد و یا گاهی اوقات ممکن است کلا نسبت به استخوان ساکروم تغییر محل داده و جابجا شده باشد. به عبارت دیگر دررفته باشد. گاهی هم این جابجایی و در رفتگی در هر بار نشستن اتفاق میفتد. این وضعیت معمولا به دنبال ضربه به دنبالچه ایجاد میشود مانند زمین خوردن در حین راه رفتن و افتادن بر روی باسن، زمین خوردن در حین پایین آمدن از پله و افتادن روی پله پایینی، زمین خوردن در حین بازی ماندد اسکیت کردن. 

گاهی اوقات جابجا شدن دنبالچه در حین فشار هایی که در حین زایمان به این استخوان وارد میشود ایجاد میگردد. در حین عبور بچه از کانال زایمانی، سر بچه به استخوان دنبالچه فشار وارد میکند که میتواند موجب جابجا شدن آن شود. در تمام موارد گفته شده به علت کشش زیادی که به دیسک بین دنبالچه و استخوان بالایی آن یعنی ساکروم وارد میشود و یا به علت کشش زیادی که به رباط های بین استخوان خاجی و استخوان ساکروم وارد میشود التهاب ایجاد شده و این التهاب موجب درد میشود.

   جابجایی دنبالچه در تصویر سمت راست دیده میشود

احتمال شکسته شدن دنبالچه به دنبال ضربه بسیار کم است و تشخیص شکستگی دنبالچه در اغلب موارد غلط است. دنبالچه بطور طبیعی از چند تکه تشکیل شده و ممکن است این چند تکه بودن به اشتباه شکستگی تعبیر شود. در کسانی که با بلند شدن از حالت نشسته دچار در ناگهانی میشوند و یا در کسانی که درد آنها بدنبال زمین خوردن یا زایمان ایجاد شده است احتمال بیشتری دارد که علت درد، جابجایی یا ناپایداری دنبالچه باشد. تشخیص این حالات با مقایسه  رادیوگرافی ساده بیمار در حالت ایستاده و نشسته است.

    
      برجستگی استخوانی زیر دنبالچه

 

برجستگی استخوانی در زیر دنبالچه

 

در 15 درصد موارد درد دنبالچه به علت یک برجستگی استخوانی در زیر و پشت مهره های پایینی آن است. این برجستگی استخوانی معمولا از روی پوست لمس میشود. تشخیص آن معمولا با بررسی دنبالچه به توسط ام آر آی داده میشود. گاهی اوقات پوست روی این برجستگی استخوانی کمی فرو رفته است.

دنبالچه کج یا دراز

در کسانی که دنبالچه آنها نسبت به استخوان خاجی با زاویه بیشتر به سمت جلو آمده است یا بلندتر از معمول است احتمال درد دنبالچه بیشتر است.


               دنبالچه کج به جلو

کیست پیلونیدال

اینها کیست های پوستی هستند که در پوست روی دنبالچه وجود دارند. این کیست ممکن است به توسط یک مجرا به سطح پوست راه داشته باشد و معمولا حاوی مو است. وجود آن منشا مادرزادی دارد و گاهی اوقات ملتهب و عفونی میشود. در صورت عفونت، دردناک شده و بیمار درد را در ناحیه دنبالچه احساس میکند. گاهی اوقات ترشحات چرکی این کیست به پوست راه پیدا میکند. با جراحی و خارج کردن کیست مشکل بیمار حل میشود.

 

گاهی اوقات درد دنبالچه به علت اسپاسم و انقباض غیر ارادی عضلات کف لگن و اطراف دنبالچه ایجاد میشود. در مواردی هم ممکن است بدنبال اعمال جراحی ناحیه لگن، استخوان دنبالچه دردناک شود.

 

 

منبع: ایران ارتوپد

 

 

درد دنبالچه

درد دنبالچه یا Coccydynia

   دردی نسبتاً شایع در انتهای ستون فقرات به شمار می آید که به استخوان خارجی و بین ران انتشار می یابد. شیوع آن در زنان بیش از مردان  می باشد.

علل درد دنبالچه:

از علل شایع آن می توان به ضربه مستقیم یا زمین خوردن با نشیمن گاه اشاره کرد. گاهی مشکلات کمر به این ناحیه تیر می کشند و خود را بصورت درد دنبالچه نشان میدهند.

از سایر علل آن می توان به کشیدگی رباطهای ناحیه در اثر زایمان طبیعی ، شکستگی استخوان دنبالچه  و التهاب مفصل استخوان دنبالچه  با خارجی اشاره نمود.

در لمس و حرکت استخوان دنبالچه ( آخرین بند از ستون فقرات در بالای مقعد ) درد زیادی احساس می گردد و درد معمولا با نشستن تشدید می شود به طوریکه فرد مجبور است با یک سمت باسن بنشیند. یبوست می تواند درد آنرا تشدید نماید. با توجه به اینکه درد این منطقه می تواند به علت بیماری ها و بدخیمی های مقعد یا انتهای ستون فقرات بروز نماید افراد دچار علائم فوق می بایست جهت بررسی و تشخیص علل آن به پزشک مراجعه نمایند. متخصصین طب فیزیکی و توانبخشی در درمان دردهای کف لگن و دنبالچه آموزشهای اختصاصی می بینند.

برای کاهش درد دنبالچه چه کنیم؟

تا زمان تشخیص بیماری فوق و درمان آن افراد می توانند از بالشتک حلقوی ( Donut Foam ) جهت تخفیف درد حین نشستن استفاده نمایند. اقدامات طب فیزیکی مثل تزریق در دنبالچه، جا اندازی یا سایر روشهای طب فیزیکی در درمان آن بکار می روند.

منبع: دکتر غلامرضا رئیسی و دکتر طناز احدی

مراحل کلی درمان یک بیمار دچار شکستگی چیست

در بسیاری از بیمارانی که بدنبال ضربه دچار شکستگی  اندام شده اند مشکل بیمار تنها شکستگی وی نیست. ضربه ای که موجب شکستگی شده است حال چه بدنبال تصادف باشد یاسقوط از ارتفاع یا هر علت دیگر، میتواند موجب آسیب به ارگان های حیاتی دیگر بیمار هم بشود. پزشک معالج در مواجهه با بیمار، تمام مشکلات وی را در نظر میگیرد. ابتدا سعی میکند به مشکلات مهم تر رسیدگی کرده و سپس تک تک آسیب های وارده به بیمارش را مورد بررسی و سپس مداوا قرار دهد.

درمان یک بیمار دچار شکستگی دو مرحله دارد که عبارتند از

• احیاء و مراقبت های اولیه شکستگی

• مراقبت از استخوان تا وقتی که جوش بخورد

 

         

احیاء و مراقبت های اولیه شکستگی

 

 

این مرحله اولین برخورد بیمار با پزشک یا پرسنل پزشکی است. در این مرحله پزشک یا پرستار در صحنه تصادف بر بالین بیمار حاضر میشوند و یا بیمار به نزدیکترین مرکز درمانی رسیده است. در این مرحله اقداماتی برای بیمار انجام میشود که صرفا در جهت حفظ جان اوست. اگر بیمار بر اثر تصادف یا سقوط از ارتفاع دچار آسیب تنفسی شده است یاخون ریزی شدید  دارد یا فشار خون او بشدت کاهش یافته است به او کمک میشود.

اقداماتی که در این مرحله انجام میشوند صرفا برای زنده نگه داشتن بیمار است. پس از اینکه پزشک معالج مطمئن میشود خطری حیات بیمارش را تهدید نمیکند ابتدا اقداماتی در جهت  تشخیص شکستگی انجام میشود و پس از تشخیص نوع شکستگی، به بیمار داروهایی تجویز میشود تا درد وی کاهش یابد. اندام شکسته شده بالا نگه داشته میشود تا تورم آن کم شود و همچنین از افزایش سریع تورم در ساعات آینده جلوگیری شود. برای بیحرکت کردن موقت اندام تا موقعی که درمان قطعی شروع شود اندام در یک آتل  گذاشته میشود.

اگر شکستگی بیمار بصورت شکستگی باز است ( شکستگی باز به شکستگی میگویند که همراه با زخمی شدن پوست روی محل شکستگی است و زخم به استخوان شکسته شده راه دارد) به بیمار داروهای آنتی بیوتیک داده میشود تا احتمال عفونت آینده در محل شکستگی کاهش یابد. همچنین ممکن است لازم شود پزشک معالج در اطاق عمل، زخم محل شکستگی را درمان کند. بافت های از بین رفته را خارج کرده و آلودگی هایی را که از بیرون وارد محل شکستگی شده اند از زخم خارج کند.

 

 

 

مراقبت از استخوان از زمان شکستگی تا جوش خوردن

پس از اینکه اقدامات اولیه برای بیمار انجام شد و پزشک معالج مطمئن شد که خطر جدی حیات بیمارش را تهدید نمیکند و شکستگی موقتا بیحرکت شده است اقدامات تشخیصی مفصلی برای بیمار انجام میشود. معاینات و آزمایشات لازم و تصویر برداری  های لازم صورت میگیرد تا نوع آسیب وارده به بیمار دقیقا مشخص شود. در این مرحله بیمار آماده درمان نهایی است و پزشک معالج شکستگی راجا اندازی میکند یعنی قطعات شکسته شده را در کنار هم میگذارد. این کار ممکن است بصورت بسته انجام شود یا ممکن است برای انجام آن نیاز به عمل جراحی باشد.

بعد از جااندازی استخوان، پزشک معالج قطعات شکسته شده را برای مدتی که ممکن است از چند هفته تا چند ماه ادامه یابد بیحرکت نگه میدارد تا به یکدیگر بچسبند یا به اصطلاح جوش بخورند. این بیحرکت کردن به روش های گوناگونی مانند بانداژ، استفاده از آتل یا گچ، عمل جراحی و استفاده از پیچ، پلاک، پین، نیل، اکسترنال فیکساتور یا روش های دیگر انجام میشود. اگر استخوان یک اندام جوش بخورد ولی مفاصل آن اندام خشک شوند و حرکت نکنند درمان موفقی برای بیمار انجام نشده است.

بعد از شکستگی به علت چسبیدن بافت ها به یکدیگر  دامنه حرکتی مفاصل بسرعت کاهش پیدا کرده و قدرت عضلات اندام کم میشود و این دو مشکل بر روی کارکرد اندام تاثیر مهمی دارند. بنابراین پزشک معالج در زمان خاصی پس از شروع درمان، که در مورد هر شکستگی متفاوت است تحت نظر فیزیوتراپ آموزش هایی به بیمار میدهد که با استفاده از آنها بیمار باید نرمش های خاصی را شروع کند. هدف از انجام این نرمش ها بدست آوردن دامنه حرکتی مناسب در تمام مفاصل اندام صدمه دیده و تقویت عضلات اندام است.

منبع:ایران ارتوپد