در درمان آبله مرغان با توجه به علائم و شدت آنها، دسته های مختلف دارویی توصیه می گردند، ما در این مطلب بخشی از داروهای رایج در درمان آبله مرغان را لیست کرده ایم:

۱- تب بر ها:

تب ممکن است کمی قبل از بروز ضایعات جلدی شروع شود، یکی از داروهای توصیه شده برای کنترل تب و کاستن درد استامینوفن است، در بزرگسالان قرص ۳۲۵ میلی گرمی را می توان بین ۴-۶ساعت یک بار (با توجه به شدت علائم) تجویز کرد. 

۲- آنتی هیستامین ها:

آنتی هیستامین ها می توانند به دو صورت موضعی و خورکی (یا هر دو همزمان) به کار روند، با توجه به شدت بیماری میتوان از شربت  دیفن هیدرامین و هیدروکسی زین در اطفال و قرصکلرفنیر آمین، هیدروکسی زین یا دیگر انواع آنتی هیستامینها در بزرگسالان استفاده کرد.

می توان از محلول یا پماد کالامین-دی هم بصورت موضعی در مناطق ملتهب تر استفاده کرد (بهتر است در مناطقی که در مرحله قبل از بروز وزیکول/تاول  هستند استفاده شود.)

۳- ضد ویروسها:

هرچند آبله مرغان منشاء ویروسی دارد، اما استفاده از داروهای ضد ویروس در موارد ابتلا به آبله مرغان چندان توصیه نشده است. اما در افرادی که داراری ضعف ایمنی هستند، سالمندان و کودکان و بزرگسالانی که علائم شدیدی دارند، با تشخیص پزشک می توان از ضدویروسها هم استفاده کرد. دوزاژ و اشکال این ضد ویروسها به این شرح است:

آسیکلوویر (تزریقی۲۵۰ م گ – قرص ۲۰۰ و ۴۰۰ میلی گرمی-پماد چشمی – پماد جلدی) در کودکان حدود ۵mg/kg و در بالغین نیز بسته به شدت بیماری از ۵ تا ۱۰mg/kg هر ۸ ساعت برای ۷ تا ۱۰ روز

ویدارابین (در موراد شدیدتر، در اشکال تزریقی و پماد های جلدی و چشمی) در موارد شدید به میزان ۱۰mg/kg/day بصورت آهسته انفوزیون میشود (برای موارد  بستری بیمارستانی)

آمانتادین (کپسول۱۰۰ م گ) در بالغین ۱۰۰ میلی گرم هر ۱۲ ساعت تا دو هفته

۴- محلولهای خشک کننده:

برخی محلولهای نظیر آب دالیبور می توانند برای کمک به ترمیم و ضدعفونی وزیکولها و جراحات سطحی به کار روند. این محلولهای نباید در مجاورت مخاطات استفاده شوند.

۵- استراحت و ایزولاسیون:

فرد مبتلا به آبله مرغان (مخصوصا اگر بزرگسال باشد) باید به خوبی استراحت کند و از تماس با اطرافیان بویژه کسانی که سابقه ابتلا به آبله مرغان ندارند و مخصوصا افراد دارای ضعف ایمنی و  خانمهای باردار پرهیز کنند. مدت ایزولاسیون حدود یک تا دو هفته در نظر گرفته می شود.

>>> در موراد شدید ممکن است نیاز به استفاده از ایمونوگلوبینهای تزریقی باشد.


واکسیناسیون:

واکسیناسیون در موارد زیر توصیه میشود:

- اطفال ۱۲-۱۸ ماهه بدون سابقه ابتلای قبلی

-  بزرگسالانی در موارد تماس پرخطر(پرسنل درمانی، خانواده بیماران، محیطهای شلوغ آموزشی یا نظامی)

- خانمهای غیر حامله که قصد بارداری دارند (با فاصله حداقل یک ماه قبل از بارداری)

- افرادی که قصد مسافرت به خارج از کشور و مناطق پرخطر دارند.



منبع: وبلاگ دکتر حیدریان