علایم و نشانه های سرطان تخمدان

سرطان تخمدان در چه دوره ‌ای از زندگی زنان بیشتر است؟

رشد بدخیم و غیرطبیعی سلول های تخمدان موجب ایجاد سرطان تخمدان می‌ شود که در سنین مختلف از قبل از بلوغ، دوران بارداری و پس از یائسگی دیده می ‌شود. سرطان ‌های تخمدان بسیار متعدد و متنوع هستند و شدت رشد و سرعت بیماری بر حسب نوع سرطان تخمدان متفاوت است. ولی به طور کلی در سنین قبل از یائسگی شایع‌ تر است. در حدود یک درصد از سرطان ‌های تخمدان زیر 20 سالگی ایجاد می ‌شود. شایع ‌ترین سن ابتلا حدود 40 تا 50 سالگی است و 30 تا 40 درصد بدخیمی ‌های تخمدان بعد از 65 سالگی رخ می ‌دهد.

چه علایمی دارد؟

به علت قرار گرفتن تخمدان ‌ها در عمق لگن، علایم سرطان تخمدان دیر ظاهر می ‌شود. مهم‌ ترین علامت آن، وجود یک توده یا تومور در داخل لگن به هنگام معاینه است که ممکن است با درد و فشار در لگن، یبوست یا تکرر ادرار، خود را نشان بدهد. درد شدید در قاعدگی و درد در موقع مقاربت ممکن است از علایم دیگر این تومورها باشد. بنابراین توجه به علایم فوق اهمیت دارد و به خصوص خانم‌ ها در صورت احساس بزرگی شکم حتما باید مورد بررسی قرار گیرند.

اختلالات قاعدگی و خونریزی در خانم‌ های مُسن که سال‌ ها است یائسه شده‌ اند از دیگر علایم این تومورها است. متاسفانه وقتی تومور تخمدان موجب بزرگی شکم، خون ‌ریزی یا وجود مایع در شکم می ‌شود ممکن است مدت‌ ها از شروع بیماری گذشته باشد، بنابراین به کلیه خانم‌ ها در سنین باروری و پس از یائسگی باید توصیه کرد که حتی در صورتی که هیچ‌ گونه مشکلی ندارند حداقل سالانه مورد معاینات لگنی انجام پاپ اسمیر قرار گیرند و در صورت شک به توده‌ های لگنی، سونوگرافی رحم و تخمدان ‌ها خصوصا به طریق واژینال برای بررسی دقیق، انجام شود.

با مشاهده کدام علایم باید به پزشک مراجعه کرد؟

برای تشخیص زودرس لازم است کلیه خانم‌ ها حداقل سالی یک بار به پزشک مراجعه و تحت معاینه دقیق لگنی و پاپ ‌اسمیر و در صورت نیاز سونوگرافی قرار گیرند چون این بیماری اگر زود و در مراحل اولیه تشخیص داده شود موفقیت در درمان بسیار خوب خواهد بود. متاسفانه در اکثریت موارد سرطان‌ های تخمدان، خانم‌ ها در مراحل پیشرفته به پزشک مراجعه می ‌کنند. خانم ‌هایی که سابقه سرطان تخمدان در خانواده دارند لازم است به طور مرتب تحت معاینه و آزمایشات لازم قرار گیرند.

در صورت مشاهده این موارد باید به پزشک مراجعه شود:

احساس سنگینی و فشار در لگن، احساس بزرگی شکم، تغییر در وضعیت قاعدگی، خون‌ ریزی یا لکه ‌بینی پس از یائسگی، تغییر در وضعیت اجابت مزاج و یبوست، تکرر ادرار، درد یا خون ‌ریزی به هنگام مقاربت و تهوع، بی استهایی و سیری زودرس.



منبع: تبیان

سرطان تخمدان، قاتل خاموش است!

سرطان تخمدان، قاتل خاموش است!

سرطان تخمدان

سرطان تخمدان، قاتل خاموش است؟! سرطان تخمدان را " قاتل خاموش " نامیده ‌اند زیرا معمولا علایم آن وقتی ظاهر می ‌شود که بیماری به مراحل پیشرفته رسیده است و عمدتا غیرقابل درمان است.

اما کارشناسان بهداشتی مجموعه ‌ای از علایم جسمی را شناسایی کرده ‌اند که در زنان مبتلا به سرطان تخمدان رخ می‌ دهند و ممکن است نشانه‌ های هشدار دهنده اولیه برای این بیماری باشند. این علایم بسیار شایع هستند و اغلب زنانی که آن ها را بروز می‌ دهند، مبتلا به سرطان تخمدان نیستند. اما برای زنان مبتلا به سرطان تخمدان، امید این است که آگاهی بیشتر در مورد آن ها به تشخیص زودرس و درمان بیماری منتهی شود.

جامعه سرطان آمریکا و جامعه متخصصان سرطان‌ های زنان آمریکا بر این چهار علامت به عنوان علایمی که در زنان مبتلا به سرطان تخمدان از عموم مردم شایع ‌تر هستند، ‌تاکید دارند: آروغ زدن و افزایش اندازه شکم؛ درد شکمی یا لگنی؛ اشکال در غذا خوردن و احساس سیری زودرس و تکرر و فوریت ادرار.

بر اساس این رهنمود هر زنی که یک یا تعداد بیشتری از این علایم را تقریبا هر روز برای چند هفته تجربه می ‌کند باید به یک پزشک بالینی ترجیحا متخصص زنان و زایمان مراجعه کند تا مورد معاینه لگنی قرار گیرد. اگر معاینه لگنی فرد مشکوک بود، معمولا به دنبال آن از یک روش غیرتهاجمی تشخیصی، سونوگرافی از راه واژن و احتمالا اندازه ‌گیری خونی یک شاخص سرطان به نام CA- 125 استفاده می‌ شود.

تنها راه تشخیص قطعی سرطان تخمدان در حین جراحی است که بهتر است به وسیله متخصص زنانی که در زمینه سرطان تخمدان تجربه دارد، انجام شود.

پژوهش ‌ها نشان داده است که بسیاری از زنانی که دچار سرطان تخمدان هستند، مدت ‌ها پیش از تشخیص سرطان، از علایمی که در بالا ذکر شد، شکایت داشته‌ اند اما این علایم یا نادیده گرفته‌ شده ‌اند یا به بیماری ‌های دیگر نسبت داده شده ‌اند. چهار علامتی که ذکر شد در بسیاری از بیماری ‌های دیگر مانند اختلالات قاعدگی، نشانگان روده تحریک پذیر و عفونت ‌های مثانه بروز می ‌کنند.

اما اگر چنین علایمی بدون سابقه قبلی بروز کنند، برای چند هفته ادامه پیدا کنند و در طول زمان بدتر شوند،‌ ممکن است نشانه سرطان تخمدان باشند.

سرطان‌ های رحم، تخمدان،‌ پستان و دهانه رحم به سرطان ‌های زنانه معروف هستند.


منبع: تبیان

آشنایی با سرطان لوزالمعده

این سرطان در تمامی گروه های سنی، در جوانان ۱۵ ساله تا سالمندان ۹۰ ساله دیده می شود ولی حداکثر شیوع آن در سنین ۵۵ تا ۸۵ سالگی است. علت واقعی بروز این سرطان هنوز شناخته شده نیست ولی دیده شده است که سیگار می تواند احتمال بروز آن را افزایش دهد. مطالعات نشان می دهد که غذاهای با چربی فراوان همچنین موادی که در صنایع شیمیائی، کک سازی و فلزی استفاده می شوند، در ایجاد این سرطان نقش دارند.



درمان اولیه سرطان لوزالمعده، جراحی می باشد که در طی آن تمام یا قسمتی از لوزالمعده برداشته می شود. پیشرفت های جدید در زمینه روش های جراحی و بی هوشی و مراقبت های قبل و بعد از عمل باعث شده است که امروزه این جراحی به راحتی انجام گیرد.


سرطان لوز المعده

بیش از ۹۰% از سرطان های لوزالمعده از سلول های مجاری که مسئول انتقال آنزیم های گوارشی به دوازده است، سرچشمه می گیرد. دو سوم تومورهای مجرا در سر و یک سوم بقیه در تنه و دم لوزالمعده ایجاد می گردد. معمولاً این سرطان ها توسط بافت های ملتهب لوزالمعده مشکل ایجاد می کنند. تومورهای لوزالمعده می توانند انسداد مجرای صفراوی مشترک ایجاد کرده باعث زردی شوند.

سلول های سرطانی معمولاً به بافت های اطراف، غدد لنفاوی ناحیه ای و کبد گسترش می یابند. گاه سلول های جزایر لانگرهانس سرطانی می شوند ولی بیشتر تومورهای این سلول ها خوش خیم هستند. تومور سلول های این جزایر وقتی ترشح کننده هورمون باشند تومور فعال نامیده می شوند. در صورتی که تومور ترشح کننده انسولین باشد باعث ترشح مقادیر زیاد انسولین و ایجاد علائم کاهش قند خون می گردد.

البته باید توجه داشت که علل مختلفی به جز سرطان نیز می توانند باعث کاهش قند خون شوند. به ندرت تومورهای لوزالمعده هورمون های دیگری مثل گاسترین یا VIP را ترشح می کنند که باعث زخم های شدید در معده و دوازدهه (سندروم زولینگرالیسون) و یا اسهال شدید شبه و با (سندرم ورنرموسیون) می شوند.

نوع دیگری از سرطان های جزایر لانگرهانس، تومورهای بدون فعالیت می باشند این تومورها نمی توانند مقادیر زیاد انسولین، که باعث افت قند خون شود تولید کنند. این نوع سرطان لوزالمعده گرچه بسیار نادر است ولی معمولاً نسبت به سرطان های مجرا شانس بیشتری برای بهبودی دارد.


علل سرطان لوزالمعده

علت شناخته شده ای برای سرطان لوزالمعده وجود ندارد. دانشمندان دریافته اند که عوامل خاصی احتمال ایجاد این نوع سرطان را می افزاید. تحقیقات بیانگر این مطلب است که افراد سیگاری دو برابر افراد غیر سیگاری به سرطان لوزالمعده مبتلا می شوند.

رژیم غذائی نیز ممکن است در ایجاد سرطان لوزالمعده دخالت داشته باشد. به طوری که این سرطان در افرادی که کافئین مصرف می کنند و همچنین افرادی که غذاهای حاوی چربی فراوان به خصوص چربی های حیوانی مصرف می کنند، بیشتر می باشد. برای جلوگیری از ابتلا به سرطان لوزالمعده پیشنهاد می شود که رژیم های غذائی متنوع، کم چربی و با فیبرهای غذائی فراوان مصرف شده و از استعمال دخانیات پرهیز شود. دیابت نیز با سرطان لوزالمعده ارتباط دارد. بعضی گزارش ها بیان می دارند که زنان دیابتی ممکن است شانس بیشتری برای ابتلا به سرطان لوزالمعده داشته باشند.

سرطان لوزالمعده با مواد صنعتی ارتباط دارد. ترکیبات صنعتی خاصی که در صنایع شیمیائی، کک سازی، فلزی و گاز استفاده می شود، می توانند باعث افزایش احتمال ابتلا به سرطان لوزالمعده گردند.


علائم

سرطان لوزالمعده به سرعت رشد می کند و گاه وجود خود را با یک درد مبهم شکم نشان می دهد. بسیاری از بیماران این درد مبهم در شکم را با ناراحتی های معده اشتباه می کنند. در صورتی که سرطان لوزالمعده تشخیص داده نشود و به موقع درمان گردد، از لوزالمعده خارج شده، غدد لنفاوی، کبد و سایر نقاط بدن را درگیر می کند.

گرچه علائمی که در زیر ذکر می گردد، می تواند مربوط به بیماری هائی غیر از سرطان لوزالمعده باشد ولی اگر بیش از دو هفته به طول بیانجامد، باید مشورت پزشکی صورت پذیرد:

درد مبهم در قسمت فوقانی شکم که گاه به پشت انتشار می بابد.

درد پشت، معمولاً دائمی که هنگام خوردن و دراز کشیدن بدتر می شود و با نشستن و خم شدن به جلو بهتر می شود.

زردی (اگر این علامت ظاهر شد، بلافاصله به پزشک مراجعه کنید)

کاهش وزن شدید و سریع با رژیم غذائی در ارتباط نباشد.

علائم افت قندخون مثل خستگی، لرزش، سردرد و اضطراب

پزشک به علائم شما گوش خواهد داد و تاریخچه پزشکی اخذ خواهد کرد. اگر شک به سرطان لوزالمعده وجود داشته باشد، آزمایشاتی به عمل خواهد آمد.


روش های تشخیصی

سونوگرافی

آندوسکوپی

سی تی اسکن

بیوپسی (نمونه برداری)


منبع: پزشکان بدون مرز