جستجوی کمک در درمان های طبیعی

درد اغلب ممکن است با سوزن درمانی ،ماساژ، دست درمانی ،استخوان درمانی ،آرَمِش ،یا دیگر درمان های طبیعی تسکین یابد.

این رویکرد ها می توانند نتایج مختلفی داشته باشند،و افراد مختلف پاسخ های متفاوت به آن ها بدهید.ولی احتیاط لازم،این روش ها بیشتر فراموش نکنید که درمان های پزشکی مکمل همیشه نتایج فوری نشان نمی دهند،و نباید از آن ها انتظار معجزه داشت.

گرچه شروع هر درمان جدید می توند احساس خوش بینی ایجاد کند،درد این موضوع که این روش موثر نبوده است می تواند به افسردگی بینجامد،که به نوبه ی خود احساس درد را بیشتر می کند.

برخی درمان ها مثل دست درمانی ،سوزن درمانی،و تحریک فراجلدی اعصاب (TENS) ممکن است در آغاز درد بیشتر کنند،ولی در دراز مدات ،درد همراه با بیماری  مزمن را مگر این که دچار دردهای تکرار شونده ی یک بیماری مزمن باشید.این به ویژه در مواردی که به عنوان علامت اخطار تلقی شود مهم است.

برگرفته از کتاب درد و تسکین درد

درد به عنوان یک نشانه

درد زنگ خطر دستگاه پیچیده ی اخطار بدن است و نامسامان بودن چیزی را اعلام می کند.درد نه تنها اخطار می دهد و محافظت می کند،بلکه التیام را هم پیش می برد.برخی انواع درد را می توان نادیده گرفت یا درد خانه درمان کرد،ولی برخی را باید هم جدی گرفت و شاید هم نیاز به مراجعه به پزشک داشته باشند.توانایی تفکیک انواع مختلف درد شما را در تصمیم گرفتن درد مورد مراجعه به پزشک یاری می دهد.

 

اعلام اخطار

تصمیم گرفتن در مورد مراجعه به پزشک همیشه آسان نیست.شناخت انواع درد می تواند شما را از هر گونه علامت اخطار جدی آگاه سازد.

اگر یاد بگیرید انواع مختلف درد را بشناسید ،می توانید آن هایی را که در خانه قابل درمان هستند از آن هایی که نیاز به مراجعه به پزشک دارند تشخیص دهید.شناسایی علائم و توانایی توصیف روشن و دقیق آن ها تشخیص علت درد و اخذ تصمیم در مورد تعیین بهترین درمان ممکن را برای پزشک هم آسان می کند.

تمیز دادن انواع مختلف درد

بیشتر ناراحتی های ،شایع ،مثل سردرد،درد ماهیچه ای،سوءهاضمه ،و سردی دست وپا ،معمولاً تهدیدی جدی برای بدن نیستند.دردهایی از این نوع فقط ناشی از  حساسیت دستگاه محافظت کننده بدن است که توسط محرک های بی خطر فعال شده است.گرچه الزاماً نشانه ی یک مشکل جدی نیست،و اغلب می توان آن را نادیده گرفت.مثلاً بیشتر زنان به هنگام قاعدگی احساس درد می کنند.این نشانه ی بیماری یا آسیب جدی نیست،بلکه واکنش بدن نسبت به هورمون هایی است که برای تحریک زاهدان به انقباض و ریختن دیواره ی درونی آن ترشح می شوند.این انقباضات می توانند بسیار قوی باشند و چنگه های شدید ایجاد کننند.

گاهی ممکن است دستگاه عصبی بدن درست کار نکند و علائم کاذب درد به مغز بفرستد،که به درد مزمن می انجامد که برای فرد علت روشنی ندارد.نمونه ی این درد مزمن ،درد و ناراحتی بعد از بیماری زونا است که پس از التیام پوست و از بین رفتن ویروس های عامل آن با دارو یا دفاع خود بدن،تا مدت ها  ادامه می یابد.روش های پزشکی مکمل گفته شده در فصل 4 ،مثل ماساژ و سوزن درمانی ،می توانند دردها را تسکین دهند.

درد ناگهانی ،مثل آنچه از حمله ی قلبی در جلوی قفسه ی سینه احساس می شود،علامت اخطاری واقعی است که می گوید بدن در خطر است و نیاز فوری به درمان دارد.در چنین مواردی ،مراجعه به پزشک حیاتی است.

شناخت علائم اخطار

درد اعلام کننده بیماری خطرناک معمولاًشدید،ناگهانی ،و همراه با علام دیگر است.مثلاً یک سردرد ناگهانی همراه با احساس ضعف در یک طرف بدن،یا از بین رفتن هشیاری ،ممکن است نشانه ی خونریزی حاد مغزی باشد. درد قفسه سینه که به سرعت تا حد غیرقابل تحملی شدید می شود،همراه با تنگی نفس شدید،سرگیجه یا ضعف جسمانی ،ممکن است نشانه ی بیماری قلبی یا ریوی باشد.

درد حاد شکمی همراه با علائم برجسته ی دیگر ،مثل تهوع ،استفراغ،و شوک می تواند نشانه ی زخم گوارشی ،التهاب لوزالمعده،التهاب آپاندیس،یا بیماری های دیگری باشد که نیاز به جراحی فوری دارند.معمولاًدر چنین مواردی ،شدت درد به موضوع اعلام می دارد که علائم بی اهمیت نیستند و مراقبت پزشکی می طلبند.

برگرفته از کتاب درد و تسکین درد

حقایقی جالب در مورد مغز

 

مغز انسان پيچيده ترين بخشي است که از قسمت هاي ديگر بدن کمتر شناخته شده است. در مورد اين عضو شگفت انگيز اطلاعات بسيار کمي داريم. اما در زير حقايق جالبي در مورد مغز توسط دانشمندان و محققان ارائه شده است:

1- سرعت حرکت تحريک هاي عصبي به سمت مغز و مجدداً از مغز به قسمت هاي مختلف بدن حدود 170 مايل است. تا کنون از اين موضوع که مي توانيد نسبت به چيزهاي اطراف خود به سرعت واکنش نشان دهيد تعجب نکرده ايد؟ سرعت بسيار زياد حرکت تحريک هاي عصبي از مغز سپس به باقي بدن تان و برعکس باعث مي شود که سرعت واکنشي معادل سرعت اتومبيل هاي شکاري داشته باشيد.

 

2- مغز مانند يک لامپ 10 واتي عمل مي کند. وقتي در کارتون ها نشان مي دهند که فردي فکري عالي به ذهنش خطور مي کند، لامپي بالاي سرش روشن مي شود، چندان بي ربط هم نيست. مغز، حتي وقتي خواب هستيد، مي تواند به اندازه ي يک لامپ کوچک انرژي توليد کند. 

 

3- هر سلول مغز انسان 5 برابر يک دايره المعارف بريتانيکا توانايي ذخيره اطلاعات دارد. دانشمندان هنوز نتوانسته اند مقدار دقيقي را متذکر شوند اما ظرفيت ذخيره سازي را اگر بر حسب الکترونيک بيان کنيم چيزي بين 3 يا حتي 1000 ترابايت (ترا=يک تريليون (10 به توان 12)) است. 

بايگاني ملي انگليس مطالب مربوط به بيش از 900 سال از تاريخ کشورش را نگهداري مي کند اما حجم آن فقط چيزي حدود 70 ترابايت است. دايره المعارف بريتانيکا اولين بار در سال 1768 در ادينبورگ منتشر شد و قديمي ترين دايره المعارف موجود به زبان انگليسي مي باشد. نسخه ي فعلي بريتانيکا داراي 12000 مقاله و 44 ميليون لغت (در سال 2004) است. نسخه ي چاپي آن در 32 جلد و 65000 مقاله عرضه مي شود. نسخه ي آن لاين آن داراي 120000 مقاله موجود مي باشد. اين مقاله ها به وسيله حدود 100 کارمند تمام وقت نوشته شده اند و حدود 4000 متخصص نيز که 98 درصد شان تنها يک مقاله نوشته اند. در اين دايره المعارف شرکت داشته اند. 

 

4- مغز شما 20 % از اکسيژن وارد شده به جريان خون را مصرف مي کند. مغز انسان فقط 20% از کل بدن را تشکيل مي دهد، با اين حال، پيش از هر اندام ديگر اکسيژن مصرف مي کند و همين مسأله باعث مي شود که هنگام فقدان اکسيژن صدمه فراواني ببيند. 

 

5- مغز، شب هنگام بيش از روز فعال است. منطقي است اگر فکر کنيد که شما تمام فعاليت هاي مختلف از جمله حرکت کردن، انجام دادن وظايف و گاه محاسبات پيچيده را درطول روز انجام مي دهيد و قطعاً مغز بايد انرژي بيشتري مصرف کند نه وقتي که در رختخواب با آسودگي آرميده ايد. اما کاملاً عکس اين موضوع صحت دارد. وقتي شما مي خوابيد تازه فعاليت اصلي مغز آغاز مي شود. علت اين را دانشمندان هنوز نفهميده اند اما به يمن اين فعاليت است که مي توانيد رويا ببينيد.

 

6- دانشمندان مي گويند هر چه ضريب هوشي فردي بيشتر باشد، او بيشتر خواب مي بيند. اگر چه ممکن است اين موضوع صحت داشته باشد اما تصور نکنيد اگر رؤياهايتان را فراموش مي کنيد به مشکل ذهني مبتلا شده ايد. طول متوسط اکثر روياها فقط 2تا 3 ثانيه است البته همين مقدار زمان هم براي ثبت آنها در مغز کافي است.

 

7- سلول هاي عصبي در تمام طول زندگي انسان رشد مي کنند. سال ها دانشمندان و پزشکان فکر مي کردند که مغز و بافتهاي عصبي نمي توانند رشد کرده و بازسازي شوند. اما به دنبال تحقيقات وسيع آنها بر روي مغز و اثرات بيماري ها بر روي آن متوجه شدند که سلول هاي عصبي- اگر چه نه مانند بافت هاي قسمت هاي ديگر بدن- اما مي توانند در طول زندگي انسان رشد کرده و بازسازي شوند و ابعاد آن ها افزايش يابد. 

 

8- سرعت ارسال اطلاعات در انواع سلول هاي عصبي گوناگون متفاوت است. تمام سلول هاي عصبي بدن شبيه هم نيستند و فرق هاي اندکي با هم دارند و سرعت حرکت اطلاعات در آنها 0/5متر در ثانيه تا 120 متر در ثانيه متفاوت است. 

 

9- خود مغز هيچ دردي احساس نمي کند. با اينکه مغز مرکز درد است، مثلاً وقتي انگشت دست تان را مي بريد يا جايي از بدن تان مي سوزد به شدت احساس درد مي کنيد، اما خود مغز گيرنده هاي مربوط به درد ندارد و نمي تواند دردي احساس کند. مغز در احاطه بسيار زيادي از بافت، عصب و رگ هاي خوني است که به اندازه ي کافي گيرنده حس درد دارند و مي توانند گاهگاهي موجب سردرد شما شوند. 

 

10- 80 درصد وزن مغز از آب تشکيل شده است. مغز شما به صورت آن توده خاکستري رنگ و محکمي که در تلويزيون ديده ايد نيست. بافت مغز زنده به يمن وجود خون و آب فراوان، اندامي است ژله مانند، صورتي و نرم. بنابراين دفعه بعد که احساس خشکي در بدن کرديد به سرعت آب بنوشيد تا مغزتان را همچنان پر آب نگهداريد. 

 

منبع: وبلاگ دکتر حیدریان

اگر از دردهای مزمن رنج می برید، بخوانید

 

 

ورزش مداوم و منظم، قدرت تحمل درد را افزایش می دهد.

 

 

 

ورزشکاران در مقایسه با سایر افراد تحمل بالاتری نسبت به درد دارند. تجربه درد در ورزشکاران متقاوت بوده و مشابه افراد عادی نیست.

در حقیقت آستانه درد در همه افراد اعم از ورزشکار یا غیر ورزشکار یکسان اما تحمل درد متفاوت می باشد.

آستانه درد، حداقل شدتی از درد است که فرد پیام درد را احساس می کند (نقطه آغاز احساس درد). اما تحمل درد، حداکثر میزان دردی است که فرد قادر به تحمل آن است. 

نتایج نشان داد که ورزشکاران در مقایسه با سایر افراد، تحمل بالاتری نسبت به درد دارند اما میزان تحمل آنها بر حسب نوع ورزشی که انجام می دهند متفاوت است. در ورزشکارانی که ورزش های قدرتی انجام می دهند، تحمل درد در سطح متوسط است. در حالی که در ورزشکارانی که به ورزش های رقابتی اشتغال دارند، تحمل درد نسبت به سایر ورزشکاران بیشتر می باشد. 

ورزشکاران مقاومتی، تحمل درد یکسانی دارند زیرا شرایط جسمی و روحی آنها اغلب مشابه است. اما کسانی که به ورزش های رقابتی می پردازند از لحاظ جسمی و روحی متفاوتند، بنابراین تحمل درد در آنها یکسان نیست.

متخصصان معتقدند که ورزش، روشی ایمن، بی خطر و بدون عوارض جانبی برای تسکین دردهای مزمن در بیماران است.

 

منبع: سیمرغ